نامه عاشقانه يک پسرعرب براي دختر عجم (خيلي باحاله) يا ايها المعشوق،بعد از السلام و الاحوال پرسي انا اميدوارم که مزاجک عين الصحت و السلامت بوده باشد.و اگرانت از احوال انا خواسته باشي لا ملال لنا سواي فراقک،که ان هم انشاالله تعالي في همين ايام ديدارنا و مرادنا حاصلوننا. باري يا ايها العزيز انا في آتش العشق کمثل الماهيتابه ميسوزم! و جلزوولزنا در آمده.
في کل شبها که انا سرم را علي المتکا ميگذارم،اشکنا کمثل الرودخانه جاريهً علي البستر و آه سوزانني بسوي آسمان صعودن! الهي انا قربان انت بروم. انا قسم ميخورم بجانني و بجانک که في کل شبها ابداً خواب في چشماننا لا داخلون و اغلب الي صبح بيدارون و گريه زارون في هجرک. انا قربان چشم و ابرويت بروم و جان ناقابل الحقير فداي بدن ابيضت بشود! بخدا رنگم من هجرانک کمثل الزردچوبه اصفر شده و قلبنا کمثل الآلبالو احمر گرديده. آه...آه يا ويلنا که هر نصفه شب بيادکم يوقوقو! مي کنم و هر چه نامه جات العاشقانه بسوي انت ارسالون هيچ لا جوابون گويا انا ا آدم لا حسابون!!!
به جان انت که از جان الحقير عزيزتر است قلبنا في فراقک مجروح و لباب قلبنا بر روي انت مفتوح! انا نمي دانم که چرا از من فرارون! در صوتي که انا من العشقک بيقرارون گويا لارحم في قلبک!!! انا هستم واحد(اون) جوان(اون) الباسواد و صاحب المعلومات الکثيره. با تمام اين احوال حاضرم حلقه العبوديت و الچاکري ترا في الگوشم آويزاننا! رحم...ارحم! يعني رحم کن نگذار من(men) جفائک خودم را با اربع نخود ترياک يقتلون!!! انا ديگر طاقت الفراغ ندارم و به وصالک مشتاقون ولي خداوند به قدر مثقال ذره وفا في وجودک لا آفريده!!!
انا تا ثلاث ماه ديگر مرتباً في هر هفته واحد نامه العاشقانه براي انت مينويسم! تا بحال زارنا متفکرون و چنانچه باز هم بر درد دلم لايرسون آنقدر اشکنامن الچشمنا سرازيرون تا جان آفرين تسليمون!!!
