|
به نام خداوند بخشنده ی بخشایشگر
سلام به همه همیهنان ارجمند و گرامی! حال شما خوبه؟ بحث «جوک کوتاه» را میخواندم. مطالب را که میخواندم، مطالبی در باب قومیتها و گروههای مختلف بنظرم رسید. اجازه بدهید با مقدمه ای، این موضوع را خرده ای بشکافم. لطیفه های قومیتی چند دسته است. 1-استفاده از یک ویژگی آن قوم: این دسته صرفنظر از اینکه آن ویژگی نسبت به آن قوم چه میزان صادق باشد، به شیوه ای گوناگونی اجرا میشود. در یک شیوه فرضا با استفاده از شیوه ی گویش، موقعیتهای طنزی آفریده میشود. در شیوه ی دیگر اغلب با نکوهش یک یا چند صفت و ویژگی قومیتها انجام میشود. 2-نسبت دادن: خیلیها وقتی از دست کسی ناراحتند، صفاتی که در آن فرد نیست را بصورت دشنام میگویند. شبیه این موضوع در این دسته است. برای روشن شدن مثالی میزنم. ترک زبانان گرامی کشور - که نژاد ایرانی دارند- در لطیفه ها گاهی با لفظ «خر« (گاهی به معنای یک حیوان گاهی به معنای بزرگ) مورد اشاره قرار میگیرند. اگر صفت «بیلمزی» بر اینان قابل برچسب زدن باشد، آنگاه گفتن خر دشنام دادن است. اگر نباشد، نشانه ی کینه و دشمنی است. ما ایرانیان دشمنان زیادی داریم. انیران در برابر ماست. برخی از اقدامات ما - حتی اگر بر پایه ی واقعیتی باشد آنهم واقعیتی عمومی نه خصو صی- باز هم سبب رنجش و کدورت جمعی از همیهنان، همیهنان مسلمان و شیعه ی ما میشود. هر کدام از این واژگان دارای دشمنانی است. ما متعهد به دفاع از هویت خود هستیم. آیا اینکارها خیانت نیست؟ بیایید دست در دست هم بدهیم تا بمانیم. خدایا مردمان این کشور از اندک شیعیان جهان هستند. آنها به ریسمان خودت متصل نما! لیست کل یادداشت های این وبلاگ
|
|
نوشته شده توسط مصطفی در دوشنبه 86/11/29 و ساعت 10:48 عصر
